Handewitt

Handewitt ligt net in Duitsland, vlak bij Flensburg aan de Deens/Duitse grens. Onze laatste overnachtingsplaats is een Autohof vlak bij de snelweg waar weinig over te melden is. Het is er druk en rommelig maar wel veilig door het grote aantal camperaars dat hier overnacht, "op weg naar" of  "op de weg terug" zoals wij.

Het mooist vandaag is de overtocht Göteborg-Fredrikshavn. We vertrekken met goed weer en de eerste mijlen vaart de ferry nog met aan weerskanten land. We maken er foto's. Aan het eind ligt nog een soort fort zoals Pampus.

Als we op open water komen neemt de wind fors toe en bij Denemarken gaat het hard regenen. Dat is ook nog zo als we van boord gaan en gedurende de eerste uren op de snelweg. Aan het begin van de avond klaart het op.

Göteborg

De laatste dag in Zweden, morgen nemen we de pont naar Denemarken, is vooral praktisch. Voor de ruim 300 kilometer van Borensberg naar Göteborg nemen we de snelweg, voor het grootste deel is dat de E20. Hoewel dat de hoofdverbinding is van Stockholm en Göteborg moet je je van het idee snelweg niet te veel voorstellen, op uitzonderingen na is de weg tweebaans en zijn de kruisingen gelijkvloers. Er liggen bruggen in die ook open gaan als het moet, en de max snelheid is op grote delen 80 km/uur.

Onderweg valt niet veel te beleven, maar we stoppen nog in Medevi Brun en maken een paar foto's. Medevi Brun is een 300 jaar oud kuuroord -- aan het water uit de Medevibron werd geneeskrachtige werking toegeschreven. Tegenwoordig is het ook een cultureel centrum waar in de zomer veel concerten wordn gegeven. 

In Göteborg hebben we een camping uitgezocht die niet te ver van de veerhaven is. We komen er in een stortbui aan, maar het klaart snel weer op. We hebben geluk want we krijgen de laatst beschikbare plaats, mensen na ons worden na elders verwezen.

Borensberg

We fietsen langs het Göta kanaal naar Berg en weer terug. Zo'n 45 km -- mooi fietsweer, maar met straffe wind. De plaatjes zijn fraai, omdat het landschap dat is. Het kanaal zelf is, nou ja, een kanaal -- 184 jaar geleden geopend, dat wel.

Het kanaal loopt van Söderköping aan de Oostzee naar Sjötorp aan het Vänermeer. Vanaf daar zijn er nog kanalen die je uiteindelijk in het Kattegat brengen (en de wereldzeeën daarachter). Het kanaal is 190 kilometer lang, waarvan 87 echt gegraven, het kanaal loopt door nogal wat natuurlijke meren. 

Er zijn 58 sluizen, waarvan 12 op het stuk waar we langs fietsen, 5 "losse" incl. Borensberg zelf, en een spectaculaire sluizentrap in Berg. Het totale hoogteverschil op ons stuk is 40 meter waarvan de sluizentrap er 19 voor zijn rekening neemt. De sluizentrap bestaat uit 7 geschakelde, even grote, sluizen, dat wil zeggen dat de uitgangsdeur van de een de toegangsdeur van de volgende is. Het schutten gaat per afzonderlijke sluis, waarna je in de naasthogere of naastlagere komt. 

De sluizentrap daalt af naar het Roxen meer. Op de foto hierboven zie je nog net het beeld van een lopende man, in werkelijkheid meters hoog. Het wat en waarom van het beeld hebben we nog niet kunnen achterhalen.

Borensberg

We staan aan het Götakanaal in Borensberg, vlakbij de sluis daar. Naast de Kaffeteriet [dat het zo heet kunnen wij ook niet helpen, maar je kunt er inderdaad koffie en thee krijgen, en lekkere taartjes]. Direct naast het café zijn 4 plaatsen voor "husbil" en verderop nog zo'n 20.

De weg vanaf Bunn blijkt zeer de moeite waard, we rijden eerst door landbouwgebied over single track wegen. Als we in de buurt van Gränna komen, bij het Vättern meer, wordt het drukker. Gränna zelf is heel toeristisch en druk, we herkennen IJsselmeer stadjes, maar een paar kilometer verder is het al weer rustig. In Motala doen we nog wat booschappen, op zondag zijn in Zweden de meeste winkels open. 

Eenmaal aangekomen wandelen we naar het sluisje en maken we foto's. We blijven hier 2 nachten om morgen een stuk langs het kanaal te fietsen.

Bunn

Het is hier zo rustig en prettig dat we nog een dag blijven. De camperplaats bevindt zich tussen een meer aan de ene kant en een bos aan de andere. We maken een stevige wandeling in het bos. 

Het is een naaldbomenbos waar Zweden vol mee staat. Het wordt geëxploiteerd voor de energie, althans het Energived op het etiket betekent "hout energie" volgens Google Translate.

De zon helpt het bos om zijn beste kant te laten zien, we brengen er een aangename middag door, zelfs licht sportief want de hoogteverschillen zijn zo'n 150 meter die we een paar keer overwinnen.

Op het einde van de wandeling passeren we een aantal woonhuizen met mooie maar erg keurige, aangeharkte, tuinen. De brievenbussen vallen ons daardoor extra op: allemaal verschillend maar toch netjes bij en naast elkaar. Onder een heel praktisch afdakje, zelfs voor de brievenbus aan de linkerkant die er buiten dreigt te vallen is zo te zien een extra dakpan geplaatst. Alles bij elkaar wel een goede metafoor voor dit fatsoenlijke land.

Bunn

We wiilen graag een paar locaties aan het Götakanaal bezoeken. Op weg naar het Noorden belanden we in de buurt van Bunn, bij de camperplaats van BauerGårdens Gästgiveri & Konferenz. De camperplaats is vrij nieuw en heeft in de recensies her en der de hoogste cijfers van Zweden. Vlakbij kun je kanovaren en roeien, er is een sauna aan het water en je kunt er in het meer zwemmen. We hebben prachtig weer.

Toch zijn we bedroefd. Vanmiddag bereikte ons het bericht dat onze lieve vriend Marian Horzinek is overleden. Niet onverwacht, zelfs min of meer aangekondigd, maar evengoed verdrietig. We zullen hem zeer missen.

Omdat we de afscheidsbijeenkomst op 5 augustus willen bijwonen veranderen we ons plan. We hebben voor woensdag a.s. de ferry van Gotenburg  naar Frederikshavn geboekt, donderdagavond hopen we dan weer thuis in De Bilt zijn.

Höör

We blijven nog een dag in Höör. Het is prachtig fietsweer om een van de weinige bezienswaardigheden in de buurt te bezoeken. Op een kilometer of 8 ligt Bosjökloster, een van oorsprong Benedictijner nonnenklooster uit 1080. Dat is ruim 200 jaar nadat de Deense missionaris Angarr daar de Vikingen kwam kerstenen. De Zweedse Bonifatius zeg maar. 

De oorspronkelijke bebouwing bestaat uit een soort burcht, een kerk en het klooster. Na de Reformatie werd het klooster in de 16e eeuw gesloten en ingepikt door de Lutherse Deense koning die het aan een particulier overdeed. Na een rommelige historie kwam het aan de Zweedse staat die het liet verloederen. Het is nu weer in particulier bezit. Het complex is gedeeltelijk bewoond en verder ingericht zoals in Engeland de landgoederen van de National Trust. Er is een museumdeel in de oude refter van het klooster, er zijn tuinen, er is een restaurant, er zijn expositieruimtes. 

We vinden de tuinen mooi, vooral de borders met inheemse planten en de kruidentuin. Het klooster ligt aan het meer, je kunt er een roeiboot lenen -- dat is inbegrepen in de toegangsprijs en gaat in vol vertrouwen. Dat past goed in die National Trust sfeer, zelfs in het café is de cheesecake eerder stevig dan luchtig...